Eksmisja

Podstawą do eksmisji jest sytuacja, gdy osoba bezprawnie zajmuje lokal. Najczęściej chodzi o to, że ktoś samowolnie zajął nieruchomość lub odmawia opuszczenia tego lokalu po wypowiedzeniu umowy najmu. To najbardziej powszechne przypadki zastosowania eksmisji.

Przepisy prawne nie definiują nam ,,eksmisji. Jednak należy przez nią rozumieć wszystkie działania prawne i faktyczne, które spowodują, że lokator opuści mieszkanie oraz opróżni nieruchomość z rzeczy i wyda je uprawnionej osobie.

Kiedy można żądać eksmisji?

W sytuacji, gdy osoba w niej przebywająca nie posiada do tego stosownego tytułu prawnego. Tak jak już zostało wspomniane dotyczy to samowolnego zajęcia lokalu lub w przypadku zakończenia umowy najmu. Podstawą tego jest np.: art. 222 § 1 kc, który stanowi, że: Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

Przez to uprawnienie należy rozumieć najem, użytkowanie wieczyste, służebność gruntową czy dzierżawę.

Co ciekawe do eksmisji może dojść również z wniosku, właściciela mieszkania, którego lokal znajduje się w tym samym budynku. Powodem może by rażące i uporczywe naruszanie porządku domowego.

Proces eksmisji może rozpocząć się m.in.:

- pozwem o eksmisje

- wniosek o nakazanie opuszczenia mieszkania, w związku z przemocą w rodzinie

- wniosek o wszczęcie egzekucji, związane z spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu

- z pozwem o rozwiązanie stosunku prawnego

Proces przebiegu eksmisji:

- wstępny

- sądowy

- egzekucyjny

Pierwszy etap polega na dobrowolnym wezwaniu do wydania lokalu. W przypadku braku odpowiedzi, rozpoczyna się etap sądowy. Sąd wydaje wyrok i zostaje mu nadana klauzula wykonalności. Wtedy rozpoczyna się etap egzekucyjny. Komornik może przeprowadzić egzekucje.

Nie można eksmitować m.in. ciężarnych kobiet, małoletnich, czy osób niepełnosprawnych. To tylko przykład kilku grup, których nie można eksmitować.