Wniosek prokuratury o areszt odrzucony

środa, 5 marca 2025

« powrót do spisu

Adwokat Szczecin - Kancelaria Adwokacka Tumielewicz - www.tumielewicz.pl

 Wniosek prokuratury został oddalony . Brawo Sąd. 

 

Sygn. akt VI Kp 24x/25

 430x-6.Ds.3x1.2025

  

Klientka naszej Kancelarii stanęła pod zarzutem popełnienia przestępstw kwalifikowanych z art. 160 § 1 k.k. i z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k.

Wniosek o zastosowanie tymczasowego aresztowania uzasadniony tym, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób nie budzący wątpliwości uprawdopodobnił fakt popełnienia przez podejrzaną obu zarzucanych czynów. Ponadto prokurator uzasadnił wniosek obawą, iż podejrzana może wpływać na prawidłowy bieg postępowania karnego, poprzez kontaktować się ze świadkami w celu uzgadniania korzystnej linii obrony. Dodatkowo wniosek o zastosowanie tymczasowego aresztowania został uzasadniony ponadto grożącą podejrzanej realnie surową karą pozbawienia wolności, co uzasadnia obawę, iż przebywając na wolności podejrzana z dużym prawdopodobieństwem będzie podejmować próby ukrywania się lub ucieczki.

 

Sąd nie podziela stanowiska prokuratury  

 (...)

 Zdaniem sądu, wbrew twierdzeniom prokuratora, z treści zeznań przesłuchanych dotychczas świadków, w tym wyjaśnień Marii (k. 318-321), wyjaśnień Andrzeja (k. 151-152) oraz (...) podejrzanej (k. 227) nie wynika wysokie prawdopodobieństwo, aby podejrzana brała czynny udział w podżeganiu Andrzeja do zabójstwa pokrzywdzonego. Podejrzana, której obrońcą jest adwokat Krzysztof Tumielewicz, nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i złożyła logiczne wyjaśnienia.  

Wiarygodności tych wyjaśnień - wbrew pragnieniom prokuratora - nie kwestionuje żaden z przeprowadzonych dotychczas dowodów. Podejrzana nie obciąża siebie w tym zakresie w trakcie nagranej rozmowy telefonicznej (prawdopodobnie z wnuczką), nie pomawia jej również Andrzej. Jedynym dowodem, który miałby wskazywać na sprawstwo Marii w zakresie czynu zakwalifikowanego z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k., są nowe zeznania Dubiela (k. 232-235), które jednak sąd uznał za mało wiarygodne w tym zakresie. Wypada zauważyć, że zeznania pokrzywdzonego ewoluują w sposób oczywisty od dnia jego pierwszego przesłuchania (k. 50), kiedy opisał on dość szczegółowo sposób działania , nie wspominając o obecności w krytycznym momencie innych osób, aż do kolejnych zeznań w dniu 27.02.2025 r. (k. 232-235), kiedy to pokrzywdzony nagle wskazał na rzekome karygodne zachowanie Marii oraz obecność w domu kolejnego z jego synów .. Drugie zeznania W w sposób oczywisty różnią się od przedstawionej przez niego pierwszej wersji wydarzeń, zaś ich treść i jednoznaczne rozbieżności pozwalają postawić tezę, że pokrzywdzony albo konfabuluje (w pierwszych zeznaniach wskazał, że kilkukrotnie tracił przytomność i wszystkiego nie zarejestrował), albo też celowo pomawia Marię i jednego z synów o popełnienie czynów zabronionych, a to z uwagi na istniejący, nieukrywany konflikt związany z (...)

Dodać wypada, że za niską wiarygodnością drugich zeznań Waldka przemawia np. fakt, że wedle tej nowej wersji miał on zostać zaatakowany przez Marcina nożem w brzuch, podczas gdy takiego przebiegu wydarzeń nie potwierdził ani sam pokrzywdzony w pierwszym protokole przesłuchania, ani wykonane fotografie pokrzywdzonego zaraz po zdarzeniu, jak i zeznania lekarza Piotra, który przyjmował do szpitala. Jednocześnie żaden z pozostałych świadków nie złożył zeznań, z których wynikałyby jakiekolwiek okoliczności bezpośrednio obciążające Klientkę Naszej Kancelarii.

 Tym samym jedynym dowodem, który miałyby wskazywać na podżeganie Marii do przestępstwa zabójstwa, są drugie, rozbieżne zeznania Waldemar , które jednak na obecnym etapie postępowania, zdaniem sądu meriti, z uwagi na zasady logiki i doświadczenia życiowego, nie uzasadniają przyjęcia wysokiego prawdopodobieństwa popełnienia czynu zabronionego z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. Jednocześnie wersja podejrzanej, że mogła być już w domu, kiedy doszło do pobicia, przy czym ona sama niczego nie słyszała i dowiedziała się o zdarzeniu dopiero od Krzysztofa, jawi się jako racjonalna i wiarygodna.

 

W tej sytuacji sąd rejonowy stwierdził, że przedstawione dowodowy wskazują jedynie na prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzaną czynu zabronionego z art. 160 § 1 k.k., który jednak do tej pory nie uzasadniał zastosowania najcięższego ze środków zapobiegawczych. Natomiast w przypadku przestępstwa z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. prawdopodobieństwo jego popełnienia przez Marię obecnie  nie jest wysokie, czego wymaga art. 249 § 1 k.p.k. 

 

Jedynym zatem możliwym rozstrzygnięciem aktualnie była odmowa uwzględnienia wniosku prokuratora o zastosowanie jakichkolwiek środków zapobiegawczych.